Çanakkale Şiiri - Yahya Bumin Dilmen

Gelip beni görmeyen göz kör olsun.
Neye yarar o göz, der Çanakkale.
Ocağına ateş, düşsün kor olsun.
Kan ile yazılan söz Çanakkale.

Kınalı kuzuya ana duası,
Çanakkale’m, Anadolu'mun yası,
Arslanlara okunurken salası
Yaraya basılan tuz Çanakkale.

Haçlının Kâbe’ye gittiği yolu.
Yoksa gelir miydi buraya gavurun .ölü?
Hamisi İslam’ın, kanadı, kolu.
Kâbe’nin kalesi, koz Çanakkale.

Asım’ın nesli bu, düşmana karşı
Şaşırttı düşmanı, titretti arşı.
Burada başladı İstiklal Marşı.
Kuran’daki müjde, cüz Çanakkale.

Semaya ulaştı topların sesi.
Burası değilse mahşer neresi?
Şehit kanlarıyla aktı deresi.
Zemheri yerinde buz Çanakkale.

Şimdi dağlarında gelincik açar.
Boynu bükük gelenleri karşılar.
Bir devir açıldı, bir devir batar.
Sırtına, ‘‘Dur yolcu!’’, yaz Çanakkale.
Sırtına, ‘‘Dur yolcu!’’, yaz Çanakkale.