Karanlık gece, hava buz gibiydi
Çanakkale’de rüzgâr sert esiyordu.
Rüzgâra inat, Mehmet’im türkü söylüyor
Nusret’im adeta mayın ekiyordu.
Her mayın, bir umuttu özgürlük adına,
Anadolu’da çiçek olup açıyordu.
Bir Daha Uyanmazdın
Martıların sana doğruyu söyleyecekti
arzu tramvaylarına binmeseydin
Acıların seni yeni bir şehre götürecekti
Yürüyüşüne vurulmasaydın...
Devamını Oku
Martıların sana doğruyu söyleyecekti
arzu tramvaylarına binmeseydin
Acıların seni yeni bir şehre götürecekti
Yürüyüşüne vurulmasaydın...




Ben, aşını ekmeğini yedim bu toprağın,
Tarlasında saban sürdüm,
Dağlarda koyun güttüm.
Bu topraklarda ağladım,
Bu topraklarda güldüm.
Bu topraklara, nice canlar verdim.
Özgürlük özlemlerimi bu topraklara ektim.
Bunun için benim savaşım…
Hey karşı yakadan bakan asker,
Düşündün mü sen hiç?
Şimdi neredesin, yaptığın savaş kimin için?
Muhteşem bir finalle taçlanmış değerli şiiri ve şairini kutluyorum...
Şiirin son bölümü çok anlamlı, çok doğru. Hiçbir savaşta toprağını, ülkesini savunanlar dışında hiç kimse bilmez neden orada olduğunu, neden savaştığını.
Kaleminize sağlık sayın Reşat Karabağ..., güzel ve anlamlı şiirinizi kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta