Çanakkale Şiiri - Kemal Eyüpoğlu

-l-
Geldiler, yedi düveli arkalarına alıp
Güçlü olduklarını sanarak geldiler.
Takvim yaprakları 19 Şubat 1915'i gösterirken
Boğaz çelik yığınlarıyla dolmuştu
İsimlerini söylemeye dilimin dönmediği
Inflexible,Agamemnon,Goulois,Charlemagne
Bouvet,İrresistible,Ocean ve diğerleri
Gelmişlerdi ve geçeceklerdi! ..

Tarihin derinliklerinden kaçmış canavarlar gibiydi
Ağzı açık namlular
Ve hep birden gürlediler
Kin kustular, ölüm olup yağdılar Mehmetlerin üstüne
Tabyalar ateş ateş, alev alevdi
Yanıyordu Ertuğrul,Hamidiye,Dardanos
Yanıyordu Seddülbahir,Kumkale,Orhaniye
Yanıyordu her yer
Bilmem dakikada kaç mermi
Metrekareye kaç kurşun
En olmadık mevsimde laleler açtı her tarafda
En güzel kırmızı en güzel renkte
Kol yok,bacak yok,baş yoktu Mehmetde
Ama Mehmet oradaydı
Yanılıyordu taş üstünde taş
Baş üstünde baş kalmadığını sananlar.

Sonra gürledi bataryalarımız
Az sayıda top ve sınırlı sayıda mermi
Delikler açtı çelik yığınlarında
Nusret'in mayınlarıyla sarsıldı koca gövdeler
'Hani susturulmuştu bu bataryalar' diyordu
Düşman komutanı şaşkın ve çaresiz.
Boğaza gömülürken irili ufaklı gemiler
Tekrar gelmek için geri çekildiler.

-ll-
Sonra yine geldiler
Yine davetsiz ve yine küstahdılar
Boğazlara gömülen gemilerinin acısını alacaklardı
Kum gibi kalabalıktılar
Dilleri,dinleri,renkleri farklı farklıydı
Ama,hepsi kanımıza susamışlardı
Gelmişlerdi ve geçeceklerdi! ..

Yine ölüm kustu namlular
Denizden karaya, karadan karaya
Ne mermisi tükendi topların
Ne kızgınlığı geçti namluların
Arıburnu'nda,Hisarlık'ta,Seddülbahir'de
Ertuğrul koyu'nda, Tekke Koyu'nda heryerdeydiler
Ve karşılarında göğüsleri iman dolu
Mehmetcikler vardı.
O Mehmetciklerki hepsi anadan doğma askerdi
On tabura karşı bir tabur
Bir alaya karşı bir bölük kahramanca savaştılar
Rapor üstüne rapor yolladılar komutanlarına
'İlk rapor:Bölgemize bir bölük düşman çıktı savunuyoruz.
ikinci rapor:Karşımızdaki düşman bir tabur oldu savunuyoruz.
Üçüncü rapor:Düşman bir alay kuvvetiyle taarruza geçti
Savunmaya devam ediyoruz'
Ve savundular
Canlarını değil Vatanlarını
Ve Onlar,bir bölüğün küçücük bir takımı idi
Ama onlar Dünyaya bedeldi.

Onlar bizimkilerdi, bizim çocuklarımızdı Onlar
Düşman çoktu
Sırtı pek karnı toktu
Ve Mehmetimin heybesinde azık
Matarasında su
Ve mavzerinde mermisi yoktu.
Onlar Talimatla 'bir zeytini üç lokmaya katık ederek'
Aç ve açık savaştılar
Tarihi yeniden yazdılar
Palamut Sırt'ta,Kanlı Sırt'ta,Yüksek Tepe'de
Kaba Tepe'de, Conk Bayırı'nda
Bir çoğu şehit olurken
Kimi elini, kimi kolunu,kimi bacaklarını bıraktı cephede
Kimi gözden kimi kulaktan oldu
Ama Vatanlarından olmadı onlar
Onlar,şehitoğlu şehit
Ve onlar gazioğlu gaziydi onlar
Destanlar yazdılar Çanakkale'de
Destanların en büyüğünü, en anlamlısını
En kanlısını,en güzelini
Ve en acıklısını yazdılar
Onlar bizim çocuklarımızdı
Onlar şehitoğlu şehit
Ve gazioğlu gaziydi onlar.

Boş hayaller peşinde koşan diğerleri ise;
'Ben size taarruz etmeyi değil, ölmeyi emrediyorum'
Emriyle hucuma kalkan Mehmetciklerden
Süngü tatında acılar yaşadıktan sonra
Bir alaca karanlıkta
Geldiklerinin tam aksi bir ruh haliyle
Sessizce gittiler.