Çanakkale Şiiri - Hamiş Mustafa

Eğeden marmaraya geliyor düşman gemiler,
Karşılarınnda onları beklerdi mehmetler,
Can verirler ama vatanı vermezler,
Biliyordu onlar osmanlı ile baş edemezler,
Sen bilirmisin çanakkaleyi.

Türklerin vardı nusret mayın gemisi,
Marmara denizi olmuştu yuvası,
Düşmanların yanındaydı zırhlısı,
Denizlerde batıyordu mayınlara çarpması,
Sen bilirmisin çanakkaleyi.

Rumeli yakasında,seddül bahir tabyasında,
Şehit oluyorlardı vatanında,
Ertuğrul tabyasına mermiler yağıyordu toplarda,
Çanakkale mezar oluyordu anzaklara,
Sen bilirmisin çanakkaleyi.

Anadolu yakasından gidiyordu kumkaleye,
Düşmanlar çıkamazdı orhaniyeye,
Gelibolu teslim edilmezdi işğalçilere,
Haber salınıyordu mehmetçiklere,
Sen bilirmisin çanakkaleyi.

Anlaşmışlardı ihtifak devletleri,
Yok etmekti tarihden türkleri,
Birtinya,fıransızların hayaliydi Seddül bahir cepeleri,
Arıburuna yerleşeçekti anzakların askerleri,
Sen bilirmisin çanakkaleyi.

Mecidiye tabyası ağlıyordu,
Nice yiğitler destan yazıyordu,
Yıldız tabyasına mermi yağıyordu,
Namazğah,hamidiye yanıyordu,
Sen bilirmisin çanakkaleyi.

Yunanlar gelibolu adasına çıkıyorlar,
Karşılarında bekliyor aslanlar,
Onlarla beraberdi evliyalar,
Anadolumda okunuyor duvalar,
Sen bilirmisin çanakkaleyi.

Anafartalarda parlıyor güneşler,
Ölümü emrediyor Mustafa Kemaller,,
Düşmanları denize kömerler,
Yüzbinlerce verilir şehitler,
Sen bilirmisin çanakkaleyi.

Unutulurmu seyit onbaşılar,
Cepede savaşan nice yahya çavuşlar,
Mermiler taşıyan nene hatunlar,
Ellerinden düşürmedikleri bayraklar,
Sen bilirmisin çanakkaleyi.

Çanakkale geşilmez diyordu iman dolu kalpler,
Onlara kuçaklarını açıyordu peygamber,
Vaat ediyordu rabbim cennetler,
Mustafa Allahtan rahmetler diler,
Sen bilirmisin çanakkaleyi.