Çanakkale Şiiri - Hasan Hafızoğlu

Çanakkale can pazarı,
Ya al, ya verin dediler.
Dağ taş buhar kan pazarı,
Ya al, ya verin dediler.

Havada uçan parçalar,
Tehlike zilleri çalar,
Bütün dünya bir olmuşlar,
Ya ol, ya ölün dediler.

Biz de verdik koç yiğitler,
Yavrusun ana öğütler,
Saldırmıştı bütün itler,
Vatanı savun dediler.

Esaret çok ağır olur,
Boğazda düşman boğulur,
Vur ki yeniden doğulur,
Düşmanı kavur dediler.

Seyyit atınca gülleyi,
Şehitler giydi hülleyi,
Şu kuvay-ı milliyeyi,
Gücünce bağır dediler.

Çanakkale boğazında,
Tadı haçlının ağzında,
Batının çirkin özünde,
Bulduğun savur dediler.

Geçilemez Çanakkale,
Bolayırda iman kule,
Çünkü et kemikten kale,
Duymayan sağır dediler.

Nice gülle şarapneli,
Astada düşmez türkeli,
Üstünde Allah’ın eli,
İmanla yoğur dediler.

Bunun adı Çanakkale,
Bayrağım gönlerde ola,
Mehmed’im sarıldı güle,
Onunçün büyür dediler.

Çanakkale kop dağları,
Plevne dumlu pınarı,
O helenist hıyarları,
Halada uyur dediler.

Şehitler rabbine mihman,
Elde silah kalpte iman,
Kan akarken sancak heman,
Köşküne buyur dediler.

Hafızoğlu can fedadır,
Cennet vatana hebadır,
Atalarımdan hibedir,
Ruhları sürur dediler.