Çanakkale Şiiri - Duran Doğan

Yıldızlardan bile mermi yağıyordu sağanak sağanak
Toprak bize yalvarıyordu sanki ağlayarak,
Düşman yüklenirken denizden tahayyül kurarak
Bilmiyorlardı ki, burası vatan verilmez savaşarak.

İblisin çocukları hesap yaparken kuytu adisyonunu
Bizler ki; demirbaşa kayıt yaptırmıştık ölümü
Çanakkale bize ata yadigârı, bergüzar mülkümü
Ne vazgeçerim ne de unuturum yarınımı dünümü.

Sanki gök kubbe çökmüş kopuyordu kıyameti-ala
Bir millet kalkmış ayağa, batıdan doğudan gelse de bela
Bütün camilerde minarelerden yükselirken sala
Cennet bahçesi bize, yattığımız her yer musalla.

Şehitler sıra sıra uzanmış kefensiz yatıyor
Tüm dünya gıpta ile Türk yurduna bakıyor
Basma besmelesiz, her yerden şehit kanı akıyor
Bir hilal doğmuş karanlığa inat ne güneşler batıyor.

Atamdan yadigâr bu kutsal yurdum kutlu mirasım
Seni yükseklere en yükseklere taşımaktır ihtirasım
Seninle dik durur arşa kadar yükselen başım
Unutmam seni hiçbir zaman şehidim, gazi gardaşım,
Cennetten bir parça olsun Anadolu’m, toprağım, taşım.