Çanakkale Şiiri - Hayrullah Cırık

Ben Çanakkale de yatan bir şehidim.
Bu topraklar vatanım,canımdı benim.
Ben canımı canım için verdim.
Selvi boy versin,çiçekler açsın diye.
Şarapnel parçaları saplandı yüreğime
Hikayesi memleketimin,fakirliğimiz.
Filiz kıran fırtınasında düştük hepimiz.
Gözlerimiz kavruldu yandı bedenlerimiz.
Öldük öldük dirildik,düşmana inat.
Bu son bentti düşman durdurulacak
Gelen kurşun gelen toptu bedene
Allah nasip etmesin topraklarımıza
Bizim cesetlerimizi çiğnemeden basmaya.
Eller havada kollar bacaklar,başlar
Canhıraş bir kıyamet kopmakta
Mavi kırmızıya çalar dağlar ağlar
Siyah bir duman gökyüzü,
Kuşlar uçmaya korkar.
Can pazarı bu,memleket sevdası
Bizim derdimiz, kimsenin gayrısın da değiliz.
Bir ezanımız okunsun kulaklarımız da
Bir bayrağımız dalgalansın başımız da
Sevdamız üstünde tütmesin kara bir duman
Elin zebanisine verilecek ne namus ne vicdan var bizde
Anafarta Conkbayırı ve boğazın mavi suyu
Biz etimizden ayrılan bir yığın kemik
Vatansever hürriyet ve milletiz
Sevdası çeşmesi gürül gürül akar
Tarlalarımız da başak,gülen oynayan çocuklar.
Yarınlara bakan güneşli bir kuşak
Memleketimin geleceği umudu
Ve hep karşı duracaktır.
Uğruna anam avradım olsun
Son kanına kadar savaşacaktır.
18.03.2009