Çanakkale Şiiri - Abdullah Atay

Okul Şiiri

Yıl bin dokuz yüz on beş
Yurdun dört yanı ateş
Ölümüne savaştı
Baba oğul ve kardeş.

Doldurdular ön safı
Dilde şehitlik lafı
Günlük çıkan tayını
Tek bir üzüm hoşafı.

Conkbayır Gelibolu
Orda şehitler dolu
Yedi düvel gelse de
Verilmez Anadolu.

Hiç gelir miydi akla
Mermi iki yüz on beş okka
Yiğit Seyit onbaşı
Kaldırıverdi o dakka.

O mermi vurdu tokat
Düşmanda bitti takat
Yurduma göz dikenin
Bilin ki aklı sakat.

İngiliz Anzak Yunan
Çanakkalede duman
Sonları hüsran olur
Bizden esaret uman.

Gül zamansız açılmaz
Kader ise kaçılmaz
Tüm dünya şunu bilsin
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ.

Çanakkale anıtı
Kahramanlık kanıtı
Yurda giren düşmana
Ordum verdi yanıtı.

Tekrar yazdık Lozanı
Kestirmedik ezanı
Yüce Atam affetmez
Mazlum yoksul ezeni.

Şehit kanıyla sulu
Vatanın sağı solu
YURTTA SULH CİHANDA SULH
Türklerin ana yolu.

Abdullah Atay