Çanakkale Şiiri - Ahmet Şener

Tekbir sesleriyle kahraman ordu
Dağ bayır demeyip ilerliyordu
Birlik beraberlik belirliyordu
Kutlu bir zafere yön çanakkale.

Kim düşünür orda ölüm korkusu
Hatıra gelirmi ekmek yada su
Ansızın saplanan bir top mermisi
Şehidin bağrında şan çanakkale.

Dünya tarihinde bir milli olay
Dille söylemesi ne kadar kolay
Tümü şehit elli yedinci alay
Altı yüz yirmi sekiz can çanakkale.

Hasan mevsuf bataryası gürledi
Tekbir sesleriyle toplar fırladı
Şafak söktü tepelerden parladı
Yurda gülümsedi gün çanakkale.

Daima dik başla duruş adına
Bir büyük zafere varış adına
Çabalar hep huzur barış adına
Barınmaz yürekte kin çanakkale.

Yaşadın ve gördün nice zor zaman
Hatırdasın gönüldesin her zaman
Unutmak mümkünmü seni bir zaman
Bu gün çanakkale dün çanakkale.

Şimşekler misali çakan şehidin
Zafere meşale yakan şehidin
İmanla yumruğu sıkan şehidin
Taşlar avucunda un çanakkale.

Her nefer olmuştu sanki bir ordu
Kararlıydı millet hedef zaferdi
Gece gündüz sekiz buçuk ay sürdü
Kılıcı unuttu kın çanakkale.

Doldukça gözlerim çağlayam akam
Şehit toprağına gonca gül dikem
Bu şehit sayısı bilinen rakam
Tam iki yüz elli bin çanakkale.

İngiliz fransız ve yunanlılar
Onlar dedemizi iyi tanırlar
Onlar ki bayrağı bir bez sanırlar
Yıldızlı hilalli kan çanakkale.

Gözümde canlanır o büyük zafer
Bir orduya bedel olmuş her nefer
Birden irkilirim yüreğim titrer
Adını andığım an çanakkale.

Şenerim bu nesil ibret almıyor
Hazıra konanlar kıymet bilmiyor
Şanlı tarihlerden söz edilmiyor
O yüzden üzgünüm ben çanakkale