Çanakkale 100. Yıl Şiiri - Cahit Konut

Seher yıldızıyla açtım gözümü,
Güneşimin en son battığı yerde.
O kutlu toprağa sürdüm yüzümü,
Mehmet’in silahı çattığı yerde.

Altmış yedi yiğit, alaya karşı,
Titretti yerleri, salladı arşı.
Haykırdı şehitler, bir zafer marşı,
Yahya Çavuşların yattığı yerde.

Cennete yolculuk başladı gayrı,
Kurşunlar kudurdu, yaralı bağrı.
Topun mermisini gemiye doğru,
Seyit Onbaşı’nın attığı yerde.

Saldırdılar toprağıma, suyuma,
Enayiler düştü büyük oyuna.
Gemileri bindirdiler mayına,
Düşmanı, boğazın yuttuğu yerde.

Anafartalar’dan, Seddülbahir’e,
Kurşun attım siperlerden kâfire.
Vuruldum alnımdan, düştüm ben yere,
Dünyada ömrümün bittiği yerde.

Yedi Düvel geldi, çıktı karşıma,
Melekler sevindi bu savaşıma.
En moderin orduların başına,
Türk’ün, gök kubbeyle çöktüğü yerde.

Conkbayır’ı ile Arıburnun’da,
Yiğit şehit olmuş, süngü karnında.
“Ölmeyi!” emreden kahramanında,
Vatan sevgisini tattığı yerde.

Nezehat Onbaşı, Zeynep Çavuşlar,
Hatice Hanımlar, bacı-gardaşlar.
Çocuk yaştakiler, piri yaşlılar,
Gazilerimize baktığı yerde.

Karşılık verildi, küfrün kastına,
Umut oldu mazlumlara, dostuna.
Mustafa Kemal’in düşman üstüne,
Cepheden hücuma kalktığı yerde.

Savaşıyor tüm kınalı kuzular,
Paşa, subay, er uçmağı arzular,
KARAC’OZAN; karalandı yazılar,
Kalbimi sevdanın yaktığı yerde.

18 Mart 2015 Gölbaşı