Çanakkale 1 Şiiri - Turan Akıncı

Çanakkaleyi sordum dedeme.
Sustu,hüzünlendi ve ağladı.
Birden,topgibi gürleyen sesiyle
Evlat..çanakkale geçilmez dedi.

Seddül-bahiri anlatırken derinden içini çekti
Bir alevtopu gibi çıkıyordu nefesi
Adanalı faik onbaşıyı arıyordu gözleri
Dudağını büzdü..çanakkale geçilmez dedi

Anafartalarda şehit olmuş can arkadaşı
Ilık ılık kanını görmüş sel sel akarken
İleri git..diyormuş dedeme daha daha ileri
Bir adım attı..çanakkale geçilmez dedi

Ağlıyordu gözleri. hicran gözyaşıydı
Osmanoğlu çakır memişin daha onbeş yaşıydı
Bir kurşun yetmez bir daha bir daha yemiş
Ovrunu açtı..çanakkale geçilmez dedi

Seyyit çavuşum ah o koca seyyit
Düşman zırhlısını vurmuş bir an kaybetmişti gözlerini
Dediki..bu gözler göreceğini gördü paşam
Gözlerini bir noktaya dikti..çanakkale geçilmez dedi

Asımın nesli diyorduya,merhum Akif işte buydu.
Yedi düvel değil yedi cihan gelse eğememişti başını
İnmemişti göklerden o ayyıldızlı sancağı
Bağrını açtı..çanakkale geçilmez dedi

Evladım..unutma onsekizmart bidokuzyüz onbeşi
Syfalara değil kalbine yaz o tarihi o günü
Ogün şahadetin harmanı şehitlerin düğünü
Ufuklara daldı.. çanakkale geçilmez dedi

12 mart 2005 saat 11.35