Dinleyin ağalar, dinleyin beyler,
Yeter üstümüze, yeter geldiniz…
Hangi gözle bakıp, neyi gördünüz,
Esip savurdukça, bizi ezdiniz…
Ne temel bıraktın, ne de bir çatı,
Ne duvar bıraktın, ne de bir kapı,
Yıktın viran ettin, yurdu yuvamı,
Bizi yokluklara, mahkûm ettiniz…
Kayboldu baharım, her günüm kıştır,
Her nereye baksam, yolum yokuştur,
İnsan olmak çok zor, bu nasıl iştir,
Bizi bir kalemde, çizip geçtiniz…
Dünya senin değil, sana da kalmaz,
Hakkı bilen insan, halkını soymaz,
Tepeden tırnağa, soyulmak olmaz,
Kendinize kurban, bizi seçtiniz…
Yılmaz’ım bu dünya, dar geldi bana,
Zoraki yaşamak, zor geldi bana,
Kullara kul olmak, ar geldi bana,
Daha ne diyeyim, cana yettiniz…
04.05.2014
Yılmaz NazlıKayıt Tarihi : 4.5.2014 12:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!