Cân Yüzün Zülfüni İster Rûzu Şeb

Cân yüzüñ zülfüñi ister rûz u şeb
İşideli bu sözi kılur taleb

Nîşe ditrer âfitâb irmedi-se
Yañaguñ ışkından aña tâb-ı teb

Gül yüzüñe beñzenem didügi-çün
Yile virdi hırmenin ol bî-edeb

Leb akîk u zülf anber ten harir
Nîşe oldı göñlüñ âhen iy aceb

Cân yüzüñüñ zikr-ile bulur nişât
Bülbüle gül kohusı virür tarab

Yaşumı yüzümde her ki göre dir
Bir arada yaraşur lal ü zeheb

Işkuñuñ câmı-y-la mest olmışdı cân
Yaradılmadın dahı bâg u ineb

Ol lebi yâd itdügüñce Ahmedî
Lafzuñ agzuñda olur kand u ruteb

Çün Acemde irdi kemâle sözlerüñ
Fe’t-teh ebvâbe’l-maânî fî’l-Arab