Can Yücelir Şiiri - Tolga Bayraktar

Beden yok olsa da CAN kalır, YÜCELir Göğe, havaya
ve bil ki bazen
Hava parçalı bulutluysa
Görmeni istiyor, bulutu delmiş parmağıyla süzülen ışığın dibinde aradığını bul diye
Karlıysa
Ölüm denen simsiyahı örtmek istemiştir elinin beyaz tozuyla
Dolu yağarsa
Kaçsana ne duruyorsun, kim bilir kime çattı sende gitme orada arada
Yağmurluysa
akar fısıldar çiçeğe böceğe,konuşur denizle Datça ile, senle benle eski dostça kalır
Güneşliyse
her satırında köşesinde aydınlık vardır, kaldır ellerini, bak değdi değeceksin güneşe
Sakın ve sakın, ama iyi sakın dikkat et patladı koptu mu fırtına
patır patır, gür söz sözcüklerle yağar,
dizeleri fırdöndü bi hortumdan saçak saçak saçılır açılır,
ünlemler çakar çakmak çakmak, kalaylar bakır yeryüzünü,
fikirler ağır yüklü bir ak bulut, tokatlıyor şaklatıyor onu bunu moru,
duygular görünmez bir boğanın al kan görmüşçesine rüzgar püskürtmesi burundan
ama sonra bir bakmışsın ansızın apansızın, 5 dakika sonra bitmiş
birmiş ama her şey başka biçim almış,olmuş,
Çoğu yok olmuş,
bi kökü sağlamlar kalmış,daha güzeli yeşersin diye
bırak sende de CAN YÜCELsin, yeşersin göğe

16.11.2005