Can Yücel'e Şiiri - Hamit Korken

Bir martının yaşama azmini gördüm
Bir parça ekmek kapabilme telaşındaki çığlıklarında
Bir de; İnsan oğlunu düşündüm,hüsrana yenik düşmüş çırpınırken
Koskoca hayat okyanusunun sığlıklarında
Hani;
Öylesine tutunmalısın derdin ya!
Hayatın ucundan...ucundan
Kayıver di gitti bak! Seninde avucundan
Biliyorum; Hayatı önemsememek değil di derdin
Taşıyabileceğin kadarını, sahiplenmelisin derdin.
Sonuçta kapıyı çalınca vuslat
Sen haklı çıktın be üstad.

Candın, can gibi yaşadın
Cana canan olup da yüceldin
Bazıları serkeş diyor olsa da sana
Benim için farklı ve özeldin.
Yüreği ayık gezen
Kaç şair sayabilirsiniz ki bu alemde
Hayatın ekstresini çıkarabilecek tek kalemde!

Yerin seni çektiği kadar ağır ve tutsak
Kanatlarını çırpabildiğin nispet te hafif ve özgürsün
Derken; gönül lisanın
Ötelere pervaz edecek
Ruh portresini çiziyordun insanın.

Sevebildiği sürece çoğalır
Nefret ettiği müddetçe yanlızlaşır dı insan
Hayat felsefende
Ölümün soğuk yüzünden başka
Götürebileceğimiz bir şey yoktu çünki kefende

Geride bıraktıkların dı, adını yaşatacak olanlar
Yazık ve ne yazıktır ki onlara!
Noktayı görmeden,virgül gibi ortada kalanlar

Ağlamayı sevmezdin biliyorum.
Bu yüzden;
Yüreğimde buruk bir tebessüm
Ağlayası gülmek geldi bak içimden
Hatıranla bin yaşayasın emi sen!

01/05/2010