Can Yücel Şiiri - Eymen Özgüven

İnce,dar bir sokaktı
Benim evim.
Anam sütü kadar
Beyazdı taşları
Benim evimin.
Kapatınca kapısını
Datçanın üstüne
Başlardı ruhumun en derin yerinde
Büyük bir aveste.
Ve şafak söküp açtığımda gözlerimi
Bir sığlanın gölgesinde
Orhanımın bir damla şarabı
Tüterdi burnumda
Sebepsizce.

İçtiğim her bir kadehte
Onun meyhanesinde,
Dökülürdü
En güzel dizeler
Yeni kavrulmuş badem
Kokuları eşliğinde
Ellerimden dizelerime.

Bazen muhtarım
Bazense can yoldaşlarım
Olurdu dizelerimin
Düzülme sebebi.
Benliğim gibi ,
Kaybettim şimdi hepsini .

Eğer sorarsanız günün birinde
Kimdir bu dizelerin sahibi diye,
Anamın dediğine göre
En güzel sekiz harfim
Ben,
C
A
N
Y
Ü
C
E
L
Yani nam-ı değer Baba.