Can Yoldaşım Oldun Sen

Gönül daldan dalakonup uçarken,
Yüreğime, kor ateşi koydun sen.
Karşıma bir çıktın aldın aklımı,
Ömür boyu can yoldaşım oldun sen.

Canım dedim can evimden vuruldum.
Sevda yollarında çile doldurdum.
Gün batmak üzere artık ufukda,
İnan ki güzelim ben de yoruldum.

Bu aşk, yüreğimi yaktı kül etti.
Ben zamanı, zaman beni tüketti.
Ateş çemberinin içinde kaldım,
Gönül, geldi son limana parketti.

Zaman denen bu aç gözlü değirmen,
Her gün bir parçamı aldı ömürden.
Şerbet diye sundu, zehir içirdi,
Bir de hesap sorar her kalan günden.

Şu feleğin çemberini, kırmalı.
Ters dönen çarkına,zincir vurmalı.
Yarın varıldık da ruz-i mahşere,
Kim, kimden acaba hesap sormalı.

2007/K.MARAŞ