Can Yoldaşım Şiiri - Nasıf Acar

Hiç siz,
Kendi kendinizle,
Ya da,
Duvarlarla, perdelerle,
Sohbet ettiniz mi?
Yooooo!!! delilik değil…
Sesiniz duvara çarpıp,
Öyle bir dönüyor ki size…
Bir tokat gibi,
Kendinize getiriyor sizi,
Yalnızlığınız…
Karşında bağdaş kurup oturuyor,
Tüm gerçekler…
Ben çok konuşurum,
Kendi kendimle,
Neşeli, cıvıl cıvılımdır.
Duvarlarla, pencerelerle, çiçeklerle,
Elbiselerimle, perdelerle konuşurum
Konuşmayı seviyorum da…
Kızınca, sinirlenince, sövünce,
Karşılık vermiyorlar.
En güzel yanı da bu…
Bu sabah ta erkenden,
Daha saat beşte mutfakta,
Kediyle sohbet ettim.
Oğlumun kedisi Latte…
Pişt deyince aniden,
Tirtledi korktu birden.
Çok güldüm, eğlendim.
Sonra da,
Korrkakkk Latteee…
Korrkakkk Latteee..
Diye şakalaştım kediyle.
Oğlumun kedisiyle.
Beş yaşındaki halimle.
Evet sesimi
Ben de duydum.
Evde kimsecikler yoktu.
Sadece oğlum ,
Öbür oda da uyuyordu.
Sesimmm…..
Bana yoldaş oluyordu.
Yalnızlığım sırdaşım,
Perdeler, duvarlar, pencereler de
Arkadaşım, can yoldaşım…

Nasıf ACAR
09.11.2022
Saat 05.00