Can Yoldaşım Şiiri - Bahattin Tonbul

İşte o an ölüm
Mırıldayan dudakları
Sır vermeyen gözleri
Ölümün dü, ne dünde nede bugünde
Nefesini içine çekerken
Yağmurun ağladığını gördüm
Dağdan taştan uzakta
Solmayan yüzü
Gökkuşağı gibi
Renkten renge giriyordu
Kaşlarının üstüne düşen suyun ağladığını gördüm
İşte o zaman damlalar sonsuzluktu
Benim için
Gökyüzünde yıldızlar
Kayı, kayı veriyordu karanlıktan karanlığı
Şimşekler gök gürültüsüyle korku yaratırken
Aniden ortalığı aydınlatıyordu

Bir mağaraydı sanki yeryüzü
Hapis olmuş sevdalar
Kupkuru avuçların içinde ıslanmıştı
Can yoldaşım
Bahattin Tonbul
22.2.2022