Darıldım yıllara, küskünüm sana.
Kar yağdı, ak düştü bu saçlarıma.
Hep sarıldım dostluğa,
Sarıldım insanlara…
Düşe kalka büyüdüm,
Bu güne geldi yaşım
Çok zamansız ağrıdı,
Çok çile gördü başım
Sohbetlerim dinlenir,
Acı değildir çayım
Can yoldaşım sen benim,
Dertlerime ilacım
Derdim ne para benim
Ne de pulda, gözüm yok
Olmasın tek ağacım,
Ki ben sana muhtacım.
Tek servetim ol benim,
Ey sevgili yoldaşım! !
Kayıt Tarihi : 7.12.2004 16:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sarıldım insanlara…
Artik gercek dostlar mumla aranilacak kadar azaldi.. Ama bir bulunursa, dünyalari vermeye deger sevgili arkadasim.. Senin vefaligin, dostlugun bana ilham kaynagi oldu da, bak dilimden simdi neler döküldü:
Dostluk
E zelden aciyla, yogrulmusuz biz.
M urada ermeden, sevgi vermisiz.
E n has düslerimiz, kalmis sevgisiz.
L âl olmus dilimiz! 'Kader!' demisiz.
M üptelasi olduk, gördük sineden.
A silmaz daglari, astik dostlukla.
N efsi zincirledik, aktik gönülden.
A kladik ruhlari, dost sarabiyla.
V uslati tattik biz, dost serbetiyle.
Iyi ki varsin sevgili Emel´cigim.. Candan dostlugun icin sana tüm kalbimle tesekkürlerimi sunuyor, güzel siirlerin icin de yürekten tebrik ediyorum.. Daha nice paylasimlara..Sevgilerimle..
TÜM YORUMLAR (2)