Can Yoldaşım Şiiri - Şakir Kocabey

Sabahları bir başka oluyorum artık
Düşlerimle uyanıyorum
Susmalarım içimde çığlık atar olsa da
Hüznüm durduruyor beni
Gayem ne, inan henüz ben de bilmiyorum
İçimdeki sen tetikliyor
Duygularımın sol anahtarını
Yelkenim olup alıp götürüyor
Yitirdiğim cesaretimi ve benliğimi
Tehdit misali geri istesem
Yapamam evet, beni tanıyorsun
Kişilik bir yana dursun
Utancım müebbet ben de
Gerisi zaten beyhude
Bu sözde öyle mıhlanmış ki içime
Yeni farkına varıyorum
Ellerim üşüse de bu kış sabahında
Bir sıcaklık hissediyorum hala
Yangın misali içimi ısıtışında
Kendimi anlatamaz oldum bana
Geçeceğini bilsem, teselli olurum
Usulca duran kainata
Durulmuyor ki sensiz buralarda
Yüreğimi kağıda yazar oldum
Geçirdiğim baharları saymaya durdum
Yoruldum can yoldaşım yoruldum
Senin gibi hasrete dayanamaz oldum
Ben sen de duruldum
Sevgiyi sadece sende buldum
Ne olduysam oldum
Bu mevsim gel artık gel
Can yoldaşım ben ölmeye durdum...