Can Yoldaşım Şiiri - Sinan Turan

Dün yine onu gördüm yolda,
Yolumu bu kez çevirdi,
Bana seni sordu hüzünlü bir ses ile,
Yüzünde pişman ve üzgün bir ifadeyle...
Tükendi yalan oldu bitti dedim,
Dayanamadı taş yüreğinin inadına,
Bizi de bu yerleri de terketti...
Saçı sakalına karışmış dağıtmış,
İçkiyi kendine hem dost,hem yar etmiş.
Gözleri bir anda dolu dolu oldu ama,
Yinede gururundan,inadından ödün vermedi,
Ağlamadı...
Peki sonra ne oldu neden gitti dedi,
Sence dedim gözümde nefret belirdi..
Hergün seni görüp kahroldu,kendini yedi bitirdi,
Ağlaya ağlaya caddeleri,sokakları,bu şehri gezdi...
Dayanamadı acına yanlızlığına ve gururuna,
Düğününden birgün önceydi,
Son defa yüzünü pencereden izledi,
Ağlaya ağlaya,yüreği kanaya kanaya,
Çekti gitti...
Sordum ona senin acınla can yoldaşım,
Mutlu musun? Dedim,
Pişmanım çok üzgünüm dedi...
Aslında bende dedi,
Sus dedim...
Sen onu hiç sevmedin ki,acıdın vede alay ettin,
Öylesine büyüktü ki sana olan sevgisi,
Yazık sen bunu hak etmedin...
Artık dayanamadı gözleri ve ağladı,
Keşke böyle olmasaydı dedi,
Doğru dedim,hesap sordum,sinirlendim,hiddetlendim,
Sen onun sevgisini reddettin,
Kişiliğiyle onuruyla alay ettin,
Senin için sevmenin bir değeri yoktu ki,
Senin için sevginin anlamı:
İyi bir kariyer,sağlam bir cüzdan ve bir banka defteri...
Bu muydu?
Sustu utancından kahroldu...
Yüreği zengindi dedim ama kendi fakir,
Sen bunu nereden bileceksin ki?
O ekmeğini taştan çıkarıp helaliyle kazanıyordu,
İşçiydi...
Suçu bu muydu? Dedim...
Ne olur sus dedi yalvardı,
Yok dedim taş yürekli susamam,
Ben dostumun acısını asla unutamam,
Yanar yüreğim o aklıma geldikçe,
Ben senin kadar gamsız,
Ben senin kadar umursamaz olamam...
Şimdi iyi oldu değil mi?
Uğruna feda edilen onun gençliğiydi,
Ama doğru ya o bir işçiydi,kariyersizdi...
Sen bunu nereden bileceksin ki?
Senin için sevgi sol yanındaki yürekte değil,
Bir çek defterinde gizli...
Dostum...
Suratına o anda içimden tükürmek geldi,
Ama inan o buna deymezdi..
Hissetim o an dostum,kalbini yüreğindeki sevgini,
Kinim daha da arttı...
Peki şimdi onu nasıl bulurum dedi,
Dayanmadı yüreğim,gözlerim dolu dolu oldu,
Kolundan tuttum ve buraya getirdim...
Şaşırdı hani nerede?
Burada ne işi var? Dedi,
Elimle mezar taşını gösterdim...
Ağladı hıçkıra hıçkıra ve mezarının başında yığıldı kaldı...
Nasıl oldu? Hani yaşıyordu?
Sadece bir zamanlar diyebildim...
Anlat dedi...
Gözlerim doldu ama sana sözüm vardı,
Ağlamadım...
İyi aç kulaklarını dinle dedim:
Onu en son sahilde gördüm,
Bir yandan da ismini sayıklıyor,bir yandan da içiyordu,
Yanına gittim yeter dedim beni dinlemedi,
Deymezmiş ona dedim sinirlendi kalktı çekti gitti,
Hem bana söylendi,hemde sevgiyle ismini söyledi...
Birkaç gün sonra haberi geldi:
Her zamanki gibi yine içiyormuş,
Ve önüne gelene seni anlatıyormuş,
Tak dedi canıma dayanamıyorum diyormuş,
Birgün istasyonda herkesin gözü önünde,
Kafasını seni sevdiğini söyleyerek raylara koymuş...
Hayır dedi inanmıyorum,
Bu kadar mı çok seviyordu?
Ölümüne bir yürek mi taşıyordu?
Sadece evet diyebildim...
Allah'ım ben ne yapmışım dedi,
Onun böyle çok sevdiğini bilmiyordum...
Artık konuşamıyordu...
İşte böyle arkadaşım,can yoldaşım,
Ağlaya ağlaya çekti gitti,
O günden sonra bir daha görmedim...
Ve bugün duydum,
Oda kıymış senin gibi canına,
Ardından bir not bırakmış:
Dünyada para pul,kariyer yalan,geç farkettim meğer sevgiymiş gerçek olan....
Bugün senin ölüm yıldönümün,
Bu yüzden yanındayım gözümde yaşlar,
Yüreğimde dost acısı yanıyorum...
Dostum seni her geçen gün daha da çok özlüyorum...
Merak etme seni yanlız bırakmam oralarda,
Belki bugün gidiyorum ama,
Sana söz en kısa zamanda dönüyorum,
Sen rahat uyu can yoldaşım,
Çünkü ben seni hala çok özlüyorum....