Can Yangınım Şiiri - Aslıhan Özçelebi

Can yangınım…
...
Yine yüreğimin dergahında seninle başbaşayız
Seninle başlayıp seninle bitecek,
Belki de seninle bitmesi gereken romanın başındayız…
Yolumuz uzun…
Gece uzun…
Ömürse muamma..!
Duygularım gibi beter bir sır..!
İstesem, dilesem
Gün gibi doğar mısın mısralarıma?
Kendini benim yerime koyup,
Dokunabilir misin duygularıma?
Yanmaktan, kavrulmaktan korkmadan,
Sarılabilir misin sevdama?

Can yangınım…
...

Korkuyorum..!
Hem de çok..!
Seni emanet ettiğim zamanın
Gün gelip beni vurmasından,
Aşikar olan sırlarımla
Ayaklarının dibine yığılıp kalmaktan korkuyorum
Düşsem..!
Yüreğimden tutup kaldırır mısın beni?
Bakışlarına uğrayan duygulardan ürkerken ben
Benden gayrısını yasaklar mısın gözlerine?
Benim sevdamın dışında kalanları düşürür müsün kirpiklerinden?
Şehrime akıttığım gözyaşlarımı toplayıp,
Yüreğimde ki yangının üzerine bırakır mısın?
Beni acizleştiren,
Beni titreten korkularıma çizgi çekip,
ölümün eşiğinden kurtarır mısın?
Adına “huzur” dediğim sevgini sevdama bağışlar mısın?

Can yangınım..
...
Adını ömrüme sakladığım…
Kahramanım…
Mısralarıma akıttığım yüreğim
Yani şiirim
Ben gibi,
Sadece ve sadece senindir…
Ve yüreğine emanettir…