Can Yangını Şiiri - Samani Zaman

Can yangını radyasyon gibi
Yakar iliğimi kemiğimi.
Ben sohbetsiz kalmış bir deli
Can yakar dostun diken dilleri.

Önce dostlar üzdü beni
Sonra geçen zaman yaraladı.
Can yangını yürek sızısı
Bağır ateşi küllenmedi

Kırgınım her şeye dargınım herkese
Derin bir uykudan uyanmış gibi
Biraz geç aydım tüm gerçeklere
Zıvanadan çıktım artık

Yoruldum artık mola vaktidir vakit
Paydos dedim uzandım kaldım
Can yangını sardı beni
Bedenimi kül eyledi
Eskisi gibi olamam artık

Neşeden geçtim hüzünde kaldım
Gördüm bin türlü cefasını hayatın.