Can Yangını Şiiri - Hilal Ergül

Can yangını benimki
Diğer adı özlem
Bitmeyen tükenmeyen sürekli büyüyen
Sanki yıllar çok uzun yıllar geçmiş
Sanki üstüste binmiş özlem.
Oysa dönüp baktığımda
Uzun yıllar yok ardımda
Daha dün gitmişsin
Kokun geldi az önce burnuma
Hani burnumun direği sızladı derler ya
Öyle yandı canım
Kalbime can yangını daha bir dokundu
Sanki yüzyıllar oldu babam demeyeli
Yüzünü görmeyeli
Kızım dediğini duymayalı yüzyıllar oldu sanki
Oysa daha dün gitmişsin
Dün pazardı.
Başlayamadım güne
Bahanemde vardı bahar nezlesi
Karşımda anneme çekilmiş resmin
Ne kadarda mutluyduk herşeye rağmen
Bir ara daldım
Annemin sesiyle uyandım.
Resminle konuşuyordu
Silmek istedim gözündeki yaşı
Teselli etmek.
Bahar geldi patron diyordu.
Bahara çıkmam demiştin yine dediğini yaptın diyordun.
Evet bahara çıkmam demiştin.
Bense ihtimal bile vermemiştim.
Babam bu bahar içime can yangını düşürmez demiştim.
Yanılmışım babam.
Bu pazar gelemedim sana.
Böyle gör istemedim beni.
Bide kızdım sana.
Geliyorum sana kızım gelmiş demiyorsun.
Durmadan konuşuyorum.
Ne anlatıyorsun bıcırbıcır demiyorsun
Derdim var akıl ver diyorum vermiyorsun
O zaman canım çok acıyor ağlıyorum.
Ağladığımı gör istemiyorum.
Ağlamayınca can yangınım çok geliyor.
Ne yapacağım babam bu can yangınıyla
Nasıl geçer dedim bir bilene
Geçmez dedi hep kalır hep olur içinde o can yangını
Hiç beklemediğin bir anda alev alev çıkar içinden.
İster dün gitmiş olsun ister yıllar önce
O can yangını hep içinde durur.
Acır yakar kavurur ama hep durur.
Babam benim canım can yangınım en deli özlemim
SEVİYORUM SENİ