Can Vermek Kadar Zor

Can Vermek Kadar Zor

Gecenin yalnızlığı kamçı gibi inerken yüreğime,
Acısından bir kaç damla gözyaşı dökülürken gönlümdeki güle
Anladım ki;
Can vermek kadar zordu senden vazgeçmek…

Gidiyorum, dönüşü olmayan yollara
Gidiyorum, alev alev yanan bir yürekle
Yürüyorum...

Sensizliğin vurgunu yüreğim
Yönümü bilmeden gidiyorum
Geceyi ağlatan
Çileyi dağlatan gözlerimle gidiyorum…

Geceler; meçhul okyanuslara yol alan gemi
Yüreğim sevda çıkmazında
Çaresizliğin, acizliğin vurgunu
Haykırmak istiyor, yapamıyorum
Kapıları, duvarları yumrukluyor
Okyanusun binlerce metre derinliğinde boğuluyormuş gibi oluyor
Son bir gayretle yüzeye çıkmak ister gibi yüzercesine
Koşuyor, koşuyor koşuyor
En son liman
Gözyaşlarıma sığınıyor, ferahlıyorum
Ve o an anlıyorum ki
Can vermek kadar zormuş senden vazgeçmek…

©