Yalandır bu dünya kalmaz kimseye,
Hani anan baban hani nerede,
Servet ile malın kalır geride,
Can verir sonunda hep azraile.
Doğarda insanlar bebeklik yaşar,
Can bedende durmaz sokağa koşar,
Çağlayıp gençlikte ırmağı coşar,
Can verir sonunda hep azraile.
Düşünmez ölümü kırar kalpleri,
Tatlı dünya malı bilmez helali
Evlat hayırsızdır büker belini,
Can verir sonunda hep azraile.
Bükülünce beli gider camiye,
Elbet sıra gelir bize de diye,
Tevbe alıp girer dini meclise,
Can verir sonunda hep azraile.
Ölünce hanımı sığmaz bir yere,
Hayırsız gelinler koymaz evine,
Sıcak yeme olmaz simitle pide,
Can verir sonunda hep azraile.
Yaşlanır iyice düşer yatağa,
Korlar çocukları artık sıraya,
Oğlundaysa bir ay,bir ay kızlarda,
Can verir sonunda hep azraile.
Ahbabı yaranı gelir arada,
Geçer günler elbet soğuk odada,
Hastalanır kışta yatar yatakta,
Can verir sonunda hep azraile.
Dolup da vadesi gelir eceli,
Hüdayi der ölüm gelecek belli,
Kabirde ameller bekliyor bizi,
Can verir sonunda hep azraile.
23.02.2017//KIRIKKALE
Hidayet Doğan OsmanoğluKayıt Tarihi : 8.3.2017 12:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!