Akşama meze olan loş karanlık
Gündüze yorgan çeken batan güneş
Gündüzün perde açıp gözlerime kirpik çeken
Günden kalan parça parça artık ufuk
Toprağa kök salmış can verenler
Durgun sessiz akan su toprağa mahkûm
Yerden göğe gökten yere muhtaç dolaşım
Güzelliğe göz göz bakıp güzele tonundan renkler
Gündüze geceye ton çalan umutlarım
Tan yeri ağardığında göz göz niceleri
Bazen olsa da doğaya rest çeken beden
Doğayı uyandırıp feryatla çınlayan ses
Kayıt Tarihi : 17.3.2007 12:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!