Gittiğinde dersin ki ölümüm olsun,
Bir kez gülsün, bir kez daha baksın.
Son kez, varsın olsun bir kez daha dokunsun
Git diyen, sevmedim diyen dillerim lal olsun.
Buraya kadarmış diyen, titrek sesi duyduğumda.
Anne!
Sus!
Onu sevdim anlasana, diyemeyen mert delikanlıya.
Yüreğimde depremler çığlık çığlığa
Böyle mi sever insan, yüreksizce?
İş işten geçince mi?
Düşülür sevginin peşine?
Haydi bağırsana, dur dur gitme diye.
Lal mı düştü dillerine?
Dillerin mi kenetlendi konuşsana?
Unut gitsin diyen sesin titresin ya!
Farzet ki!
Can çekiştiğimde
Kan verebilecek misin damarlarımdan birine?
Can verebilecek misin o yandığım bakışlarınla?
Farzet ki!
Öldüm
Düşme peşime
Kaç kez geleceksin mezar taşımı ziyaretime?
Yapma!
Sevip sevip terk etmek yakışmaz sevdaya.
Can kurban diyordun sana
Güller, nergisler solar diyordun
Seni kokladığımda.
Haydi!
Affet diye bağırsana
Barış çiçeklerini tak saçlarıma.
Nafile!
Can kalmadı bu ruhta
Ruhum gökyüzüne uçtuğunda
Ara ki bulasın beni Ankara’nın sokaklarında.
Kayıt Tarihi : 26.3.2012 09:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!