Can Verdi Bana Sevdam ! Şiiri - Muharrem ...

Dar ağacında ölüme hazırlanıyordu
Can çekişiyordu
Tükenmişliği oynuyordu
Son nefesini vermek üzereydi
Umutlar...
Gözünü açamıyordu
Hayatın son demindeydi
Kanadı kırık bir kuşun,
Kanadında yaşıyordu
Umutlar umutsuzdu...
Bir akşam bildiğim,
Bütün ezberleri bozarak yüreğini,
Yüreğimin üstüne koydu
Yeniden can verdi
Bana sevdam !
Açık kapı bırakmasa da
Düştüğümde yalnızlığıma eşlik eden
Uzanan el oldu bana
Yalnızlığıma ilaç gibi geldi
Acılarımı paylaştı
Dil oldu bana sevdam !
Neşe sürdü
Hüzünlerden sararmış yüzüme
Gül oldu, onun gülüşleri,
Matarasının dibinde kalan,
Bir kaç damla suyu,
Hiç tereddüt etmeden
Alazdan kuruyan dudaklarımı,
Islatmak için bana verdi sevdam !
Hayat akıp giderken ellerimden
Umut yükledi yüreğime...
İpten aldı sevdam beni!
O kendini unuttu
Beni düşünürken.
Beni yaşatma kavgasında hala...
Zehmeri ayazında,
Buz tutmuş yüreğimde,
Ilık ılık hissettim sevdamın sıcaklığını
Sahralarda umut oldu, yeşillendi
Yeniden can verdi bana sevdam!
Yüreğimin gönderine çektim
Burçlarına diktim
Ben sevdamı başıma taç yaptım
Sonsuza dek yüreğimde
Kalacak olan bir bayraktır sevdam!
Saygı duyduğum şandır
Dilimden düşürmediğim
Yanık bir türküdür sevdam!
Tertemiz bir sayfadır
Hiç bir zaman toz kondurmadım ona
Ulubatlı Hasan gibi
Bir gün ben ölürüm
Ama sevdam ölmez ölmeyecek te.
Yediğim, içtiğim, gündüzüm,
Dünüm, bu günüm, yarınım,
Vazgeçilmezim.
Olmazsa olmazım.
Her şeyimdir sevdam benim.
Daha teni tenime değmeden,
Sevdamı uzaktan görmek bile,
Yetiyor yüreğimin hoplamasına.
İçimde günden güne
Kök salan kaktüse benzer o !
Dikeni bol olsa da
Çiçeği güzeldir sevdamın !