Can Ve Canan Şiiri - Adem Ulutaş

Kamer şemse sevdalı nurunu ondan alır,
Dertten başka nem var ki ne vereyim canana.
Gül bülbüle sevdalı rengini kandan alır,
Bülbül nasıl inlemez gül uğrarsa hazana.

Ey benim yaban gülüm yad ellerde açanda,
Misk i amber misali koku verin her yana.
Nasıl durur aşığın o kokuyu saçanda,
Seni görmek uğruna yalvartırsın babana.

Bakamam cemaline gözlerimi yumarım,
İncinirsin diyerek bakmaya kıymam sana.
Görmeyince yüzünü kat,kat artar efkarım,
İşte o an bir tanem dünyam döner zindana.

Öyle mahcup bir halde gözlerimi açarım,
Masum,masum bakarak haz verirsin insana.
O anda zehir versen bade diye içerim,
Sensiz geçen her günüm her zamanım meccana.

Sensiz yaşamaktansa ölmek murat demektir,
Çaresi olsa bile kim dert söyler Lokman’a.
Yarabbi çilemizi bize dünyada çektir,
Kavuşmamız sevgilim kalsın ahir zamana.