Can Tuzla Buz Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Ayçiçek tarlasında çocuk yüreğim
Güneşi seviyorum
Çocukluğumda kalsam
Büyümek denen acıya bulaşmasam

Kayısı çekirdeğinden bilyelerimi saysam
Hayatla değil, gidip arkadaşlarımla kavga yapsam
Hayata değil, arkadaşlarıma küssem

Yüreğimde yanıp kavrulmasam
Annem, azığa suyu koymayı unuttuğu için
Ayçiçek tarlamızda, susadığıma mızmızlansam
Bıkıp usanan annem beni kovalasa
Ayrılıklar, acılar; canımdan bezmişliğim değil

Yaşamaya çalışmasam, yine o orağı elime alsam
Yüreğimden, gözlerimden değil, alnımdan ter düşse

Küçücük ellerimle, saçımın dolaşığını açmaya çalışsam
Arapsaçına dönen yarınlarla uğraşmasam

Arkadaşımla, iki taştan ocak kursak
Üstüne teneke parçası koysak
Tuzladığımız evelek otunu pişirsek
Hayatın, tadını tızunu alsak
Ne bahtsız geldik büyümeye ikimiz de...
Hardayız, ağrılı akşamların soğuğundayız
Hüznümüz beyaz gömlek, düğmeleri gözyaşımız...

Yaşamak denen olguya, canımızı ortaya koymaktayız
Oysaki bu can tuzla buz...