Can Tutulması Şiiri - İsa Yılmaz

devasa mutluluklarım var
dağlar büyüklüğünde acılardan doğan
sarmış her yanımı duvarlar
bir mutluluğa bin hapis var

aramayın beni sakın
baştan beri kayıptım zaten
bir daha bulunamayacak
dokunulamayacak bir ruhum var

okyanus olmuş yüreğim
ne kadar dalsam o kadar yakınım ölüme
boğuluyorum asırlık acılar dehlizinde
sordum kahrın sonunu söylemediler

acıtmayın canımı yeter
kesmeyin damarlarımı
kırmızıdan korkarım ben
hadi yeter dedim, beni kan tutar

yürümek istiyorum sadece
ellerim boş kalsın öylece
gökten yağmurlar yağsın bir de
ıslanmak ve silinmek sessizce…