Can Türk Şiirleri - Şair Can Türk

Benden baba olur mu baba?
Senin kadar yürekli en az senin kadar güçlü ve senin kadar zeki bir baba?
Benden baba olur mu baba?
Senin adımlarını atan gözleriyle konuşan tebessüme dünyayı sığdıran?
Benden baba olur mu baba?
Senin ellerinle nasırlı odası tek hasırlı ölüme her an hazırlıklı, bir baba olur muyum baba?

Ne bir kap aşk isterim senden ne de bir lokma hasret.
Ne acıdır ki şahitlik gözlerinin üzerine doğarken gaflet.
Oysa ne demli severdim ben bir bardak çay gibi seni,
Oysa ne kadar da hoş sanmışım sensiz bir beni.

Bir lokma ekmekti onlar için kömür,
Bir nehir gibiydi aktı gitti ömür..

Veee gölgem bile kalabalık artık. Bir soluk kadar yakında yalnızlık. Dibe vurmuş gemi kadar karışık, dibine gelmiş çay kadar hayat. Veeeee işte beklenen son! Bir ömür gibi aktı bardaktan, bir çay bardağı kadarmıydı hayat? Ahh bilemedik kıymetini zaman. Su aktı buldu yolunu ziyan oldu geride kalan.

Bunca zaman yattın sıra kalpte artık. Hoşgeldin davetsiz yalnızlık. Bi pencere dışardan bakmakmış hayata, gülüşleri son bahara benzetmek, güllerin ahenginde cesetler görmekmiş zaman. Ve saat sona dayanmış bir dakika fazlası yok. Bardağında bir dudak payı bile yeterdi oysa. "Gitme vakti" diyor zaman tüm tembelliğinle gitme vakti.

-Sanki bi yere yetişeceğiz ne acelesi var ki? Bir yudum daha kalsam? , gülüyor yalnızlık kralı, "yok" diyerek ekliyor tebessümünün sonuna mısrayı. Yer çekiminin yalan olduğunu anlıyorsun o anda ve tüm çektiğin acıların bir sinek ısırığıymış aslında gerçek acıyı tadıyorsun bi anda, damakların çekiliyor gözlerinde yalnızlık nidası ve nihayet bağrıyorsun bir çığlıkta uyancakmışsın gibi kabustan sesini bir kral duyuyor birde yalnızlık.

Ben ne yağmurlarda ıslandım bir damla su olmadan.
Kaç gülü ezip geçtim gençliğimde henüz solmadan.
Ben ne güneşlerde karardım bir huzme ışık olmadan.
Kaç aşkı ezip geçtim gençliğimde hırsım solmadan...