Zaman, iyi zaman değil Karacaoğlan
Ağla, bir daha ağla
Ne kırmızılar aynı kırmızı
Ne goncagüller aynı gül
Oturup karalar bağla
Ağla Karacaoğlan ağla
Sevgili
Günahım boynuma;
Az hayal etmedim
Kollarında başlamayı
Sabaha.
11 telli turna uçar göklerde
Son habercileri yalnızlığımızın
Sessizce yakılmış ağıtlar gibi
11 telli turna uçar
yüreklerde
Hani çıkıyorsunya kapıdan bir akşam üstü
Bahçende limon ağacı
Hani uzanıp koparıyorsunya ağırdan;
Ellerinle hazırladığın salatanın üstüne
Bir şiire son nokta koyar gibi
Sıkıyorsunya orta yerine yalnızlığımın
1
Ne zaman aklıma düşsen
Gelir omzuma konar
Güvercin güzelliğin
Önce sen geldin masaya oturdun
Ardından gökyüzü yerini aldı
Sen konuştukça oluştu tabiat
Güvercinler usul usul çoğaldı
Önce sen söz açtın dertten, hayattan
İçimde bıraktığın ince sızı
Kör bir ırmaktır şimdi
Akar gider
Ardımızda yürek burkan bir mazi
Halimize
Benim için giyinmişsin besbelli
Uzatmışsın saçlarını boyuna
Kokular sürünmüşsün uzak kırlardan
Pembeler yakışmış endamına
Benim için gülüyorsun besbelli
Şu zavallı ellerim
Beceremedi gitti ressamlığı
Çizemedi
Gezip gördüğüm Kıbrıs’ı
Girne limanında gün batışını
Lefkoşanın surunu
Cigarama ortak cıkma rüzgar
Zaten efkarlıyım, basım duman
Nereye gitsem bağrımda bir hançer
Nereye gitsem önümde bir duvar
Sen olsun anla halimi
Cigarama ortak çıkma rüzgar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!