Can,tenden çıkarken... Şiiri - Niyazi Sakar

Gün doğmayı bitirmiş, şimdi dikilmiş gökteki tepeye, gitmek mi zor kalmak mı terennümünde; nağmesinde

Öfkesinden kesilecek koyun gibi gurup gurup dağlar üzerine kanlarını kusma işleminde

Önce üstüne giyeceği; karanlığın karasına, dağların kan kırmızısına inat beyaz gömleğin

Ve sonra içine gireceği sanki pişmemiş çamur halindeki kilden çömleğin..

Ve hiçbir zaman çıkamayacağı ebedi fırınlarında o sönmez ateş; güneşin...

Halbuki o ölen gün bir günde ne fidanlar batırdı ne güller soldurdu

Kabullenemedi o beyaz gömleği giymeyi nede o çömleğe girmeyi ne çimler yoldurdu

Ne korksun artık gelse sürüyle aslandan sürüyle kurttan..

Gelsin ne faydalar sağlar ne yaralar sarar nice tabibden kıyamet sayıda doktordan..

Ne çare o tatlı can çıkmaya görsün o heybetli ihtişamlı vücuttan...