Can Acır Şiiri - Deniz Sarıkaya

Can tende acır,
Kapılmışşa yalancı bir tebessüme
Vurur içini koca fırtınalar
Sökün alır toprağın en insanca yanından
Sonrası koca bir hiçliktir
Ki çok şahit olmuşluğumuz da vardır!
Ey kahrolası aldanış
ne vurgun yemiş olsakta
Biliriz berrak nehirler
Akıtır sularını engin denizlere
Şimdi ne çıkar ki bedbahtlığından
Utanmaz tarih der,
Adına beşer-i mahlukat deriz.
Dişleyip en derininden toprağı
Yarına dair ne kalmışşa dünden
Köklerimizi daha derine kazarız.
Filiz elbet tomurcuğa gelir
Suyunu almış bir kere cevahirden
Hangi boran musallat olur ki
Sütünü emerek toprak ananın,
Kedere bana bana!
Balçığa batmış çoçukluğumdan
kalkarım şaha.
Dolu dizgin körpe taylar gibi
En hoyrat adımlarla yararım
Gecenin günden iplik gibi ayrıldığı
Fecir sabahları.
Heybemde umutlar kımıl kımıl
Taze süt kokusuyla
Uyanır gibi sıcak ve dinç
Alabildiğince coşkun nehirler gibi
Kabartarak sularımı
Yeni baharlar kuşanırım.