Can Suyundan Yağmurlu Taşkın

içte birikeni söze taşımayı bilenlerin gücüdür:
yalnızlık duygusunun
o, her şeyi kendi rengiyle sildiği anlarda
aniden bastıran yağmura karışmayı başarabilmek
acıyı, kuvvetli rüzgarla uzağa savurabilmek;

yitirilen anların diliyle konuşsa da;
su maviye kesmeden
puslu camların gerisinde yok olmaya gönüllü
dalgın bir çift gözün sürer yolculuğu
kuşatıcı aşkın manevi atmosferini yüreğine sığdırarak
anlatır aşkın acıyla beslenen efsanesini

her ırmak kendi yatağını derinleştirir
sökemez yüreğim, dilimdeki tek heceyi bile
bilir yaşanan ve yaşanacak aşkların hazan süren sonunu
kaderde yazılanı omzunda taşımayı bilir
mevsim gibi öne eğip başını