Can suyu ve aşı Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Önce can suyu ve sonra aşı

Anlamadan dinlemeden
kırdın k/alemi
güldürüp üstümüze
varım mıydı bu tümden çıkış mı

şimdi as aklını dar ağacına
ve tekmele ölümüne

netmeli

hangi Çınarın sağlam kalın gövdesine aşılamalı seni

bir uçak alıp götürse ardından baksam
haz duysam hüzünden ola ki her şey senin yüzünden
haz duysam tadına varsam
ağlasam ardından ağlaşsam ağlasam zırıl zırıl
kendine mi kızarsın unutur musun
anar mısın ardında kalanları
aşı bak yine tutmadı neden
vermeyince öz suyunu veremedikçe
yeniden yeniden denemek çare midir
heba oludukça bunca emek

emekse emek an be an yıllar yılı verdiğimiz
ve endişeli kaygılı bir ömrün yolu
yine karmaşık yine çıkmaz sokak değil miydi
yazık ki yine boşa gitti bu son deneme
şimdi konuşma artık hiç bir şey deme
git yeter artık sabrımı deneme
ben ardından ağlarım usulünce
varsın kahırlar haneme yazılsın
varsın payıma düşsün nale
bu sanallığı kaldırmaz ne güzel bir masal
ne hiikâye
kurgu değil güzel bir düştü

tohum toprağa kur yaptığında
dönerken güneşe güne bakanlar
var mıdır hala bir umut var mıydı son bir umut

dön de gel ay bulutla kucaklaştığında
aydınlatıver karanlığımı desem de
bilirim gelmezsin
gittin bi kere

Yüksel Nimet Apel

19/Kasım/2013/Salı/Bodrum