Can Sızım Şiiri - Özdemir Aydın 2

Çalakalem yazıyorum, yağmur sularıyla denize,
Umudun saçlarını öperek.
Kuşlar kıblesini, güneş kıyamını, sükût secdesini bozarak...
Bir mecnun yarattın, aşkam kızıllığıyla gülerek.
... Ve bir akrep sokar avuç içlerimi, eğreti düşlerim ruhumu ezerek.
Ne bileyim !!?
Sevdim seni
Sevdim seni bee, sevdim
Bildiğin ölmeden yanmak.
Şimdi ben seni sevmezsem olmazki,
Eyy Nemrut bakışlım,
Duyuyor musun aysızım,
Ben seni böyle sevdim...

Kızıl kıyamet kopuyor içerimde, suslara ünlem koyarak,
Adını bilmediğim, selam verip muhabbet etmediğim bir üvey evlat mırıldanıyor dudağımda şarkılar okuyarak.
... Ve bir aşk üflüyor, beni ateşlere koyarak.
Böyle bir zamanda toprak çiçek mi doğurur !!?
Ki, ben bir tek seni doğurdum mısraları boğarak...
Sevdim seni
Sevdim seni bee, sevdim
Hasreti ile, özlemi ile, vuslatı ile, mutluluğu bir kenara koyarak...
Eyy yangınlarımın müsebbibi,
Duyuyor musun can sızım,
Ben seni böyle sevdim...

Âhh yüreğimin küs hali
Yokluğun, yokluğumdur ey gönlümün rüya hali.
Biz, birbirimize kavuşamayacak kadar iki sakar
Ki, şu yıkık mihrabım, sen hangi yöndeysen, döner o yana bakar...
Eyy içimin çıkmaz sokağı
Duyuyor musun kalp sızım
Ben seni böyle sevdim, can sızım...