ÇaN SeSLERi Şiiri - Adem Uysal

Gurbet elde geçti, gençlik çağlarım,
Çöle döndü, bahçelerim bağlarım.
Yaban oldu, ovalarım dağlarım,
Duyun dostlar, ben köyümü özledim.

Ben gurbetin, yollarında dolaştım,
Gurbet bana, ben gurbete alıştım.
Ekmeğimi, kazanmaya çalıştım,
Duyun dostlar, ben sılamı özledim.

Babam yok ki, gidip elini öpsem,
Anam yok ki, ona derdimi döksem.
Söyleyin dostlarım, acep ne etsem?
Duyun dostlar, ben babamı özledim.

Gurbetin çilesi, çekmekle bitmez,
Sılada evimin, bacası tütmez.
Ayrılık hasreti, geldi de gitmez,
Duyun dostlar, ben anamı özledim.

Sılanın hasreti, burnumda tüter,
Gurbetin acısı, ondan da beter.
Yıllar geçip gitti, bu kadar yeter,
Duyun dostlar, ben köyümü özledim.

Çan sesleri, kulağımı tırmalar,
Adım başı, kiliseler havralar.
Buralarda, ezan sesi ne arar,
Duyun dostlar, ben sılamı özledim.