Can Seni Çekti Şiiri - Turgay Kadiroğlu

buğday başak doğurdu,
başak gün gördü,
semayı içine çekti
başak buğdaya durdu.

beden can tuttu,
can seni çekti,
can sen diye çekildi,
can sana vuruldu.

damla damla içtim seni,
başak gibi durdum,
çağlarken pınarlar
ben aşk dedim,
duruldum..

ayıptı
haykırmak,
haddi aşmak aşk diye,
kayıptı
yaktığım limanların
açık sulardaki gemileri,
kalandı elimde,
zamanın efendi vakitleri...

nerdeydin
acırken hislerim,
nerdeydin
adın can verirken 17 yaşıma,
gözlerim aklım önünde,
gözlerim fukara,
nerdeydin
aklım can verirken gözyaşımda.

düşer mi yıldız toprağa,
yıkılır mı hisarı istanbulun,
yanaşır mı kıyılara kulesi üsküdarın,
çekilir mi suyu kara bulutların,
bitti dersem eğer,
yiter mi içimde sakladığım,
sende can bulan,
sen de sen! diyen,
canda seni bulan,
çekilirken ellerimden
yüreğime tutuşturduğun aşkım..

gece karanlıkmış
kimin umrunda.
iki yıldız arası
taktığım gökkuşağı,
aydınlatır güneşi zifiri vakitlerde.
gece korkutur
aydın ayın ondördünde,
yalnızlık çöker senli düşlerin teşrifinde,
gece korkudur,
uyku tutmayan sensizlik düşüncelerinde,

gelme,
bırak çektiğiyle kalsın canım...
gittiğinle kal,
gittiğin yerde kal,
bende kal bilmeden,
hissettirmeden canım,
sokulduğun rüyalarımda kal...
gelme...
gel-me.