Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Çok anlamlı ve güzel duyarlı bir şiir okudum tebrikler sizi kutluyorum şirim
Söylenmesi gereken seyleri dizeleriniz acik ve net söylemis gercekler bazen can yakici ama insanlarin görüsleri ve önyargilari daima bircok kisiyi oldugu gibi uniformali olan kisileride ne yazikki yargilamadan idam etmekte kurunun yaninda yasta yandigi gibi Polislerimizinde yüzde doksani yas olduklari halde kurularin yaninda yanmaya mahkum edildi tabiki bircok filmin ve medyaninda büyük yardimlari oldu halada olmakta insanlik duydugu herseye inanir duruma geldi aci ama gercek yinede Hersey icin Polislerimize en azindan bir Tesekkür borcumuz oldugu bir gerce baska yapilacak belki cocuklarimiza polislerimize güvenmeyi asiliyabiliriz ve polislerimizinde yapabilecekleri belki herhangi bir ortamda güler yüzlü olmaya cagira biliriz tabiki is baska arkadaslik baska bunuda unutmamak gerekir sanirim cok konustum sanirim neyse... güzel bir calismaydi Tebrikler Polislerimizin her birine basarili görevler diler sizede Kaleminiz daim Hersey Gönlünüzce olsun Saygilarimla..
Mükemmel bir şiir.
Baştan sona eksiksiz bir teknik, duygu ve anlam bütünlüğü varb.
Severek ve keyifle okudum.
Tebrikler sevgili şairim.
Tam Puan + Ant.
Sevgilerimle....
Nafi Çelik
tüm polislerimize hayırlı vazifeler dilerim...duyarlı yüreğinize saglık can abim..ilhamın bol olsun
gurbetten sılaya
selam ve dua ile..
Medet beklemeyin soldan ne sağdan
Köca bir ömür geçiyor yaşamdan
Tek bir dostun varsa o da Yaradan
Can Polisin söyle kardaş neylersin
Acep kader sana gülermi dersin
Görevinde asla İnsan ayırma
Bu dostumdur bu akraba kayırma
Bir zümrenin sesi olup bağırma
Can Polisin söyle kardaş neylersin
Acep kader sana gülermi dersin
Hukuksuzca işlerini yaparsan
El uzatıp sonra başa kakarsan
Olur olmaz gönülleri yıkarsan
Can Polisin söyle kardaş neylersin
Acep kader sana gülermi dersin
DEĞERLİ HEMŞERİM ELBETTE POLİSLİK OLDUKÇA ÖNEMLİ BİR MESLEKTİR.MESLEKLERİN ÖNEMİ ARTTIKÇA ÖNEMİYLE PARALEL BİR ŞEKİLDE HASSASİYETİ DE ARTMAKTADIR. GÜZEL BİR ÇALIŞMA OLMUŞ.TEBRİKLER.SELAM VE SAYGILARIMLA
tebrikler usta bu anlamlı şiirinizi
Temasıyla, içeriğiyle, tekniğiyle ve anlam derinliğiyle mükemmel bir eser okudum.
Tebrikler sevgili dostum.
Tam Puan + Ant.
Sevgilerimle...
Nafi Çelik
NOT: Sizi, aşağıdaki şiirimle sayfama davet ediyorum. (Sayfa 3, No: 48)
Selam olsun...
Selam olsun, erenlere,
Gül bahçeme girenlere,
Muhabbeti derenlere,
Yarenlere, selam olsun…
Dudaklarda hece gibi,
Günü saran gece gibi,
Saraylarda, ece gibi,
Duranlara, selam olsun…
Alın teri emeğini,
Kuru yavan, yemeğini,
Bölüşerek, ekmeğini,
Yiyenlere, selam olsun…
Bu dergaha her gelene,
Sevmeyi hak, hak bilene,
Yönünü Hak’ka dönene,
Dönenlere, selam olsun…
Ben giderim, ahım kalır,
Bilmeyenler günah alır,
Nafi Rab’bi’ne yalvarır,
Zakirlere, selam olsun...
Nafi Çelik
Güzel ve duyarlı bir çalışma olmuş...
Yüreğine Sağlık
Saygılarımla
..Kimseye kul olma dön se özüne
İnanmayın siz bunların sözüne
Hiç bakmazlar endamına Gözüne
Can Polisin söyle kardaş neylersin
Acep kader sana gülermi dersin
Kutlarım,anlamlı şiirinizi,yüreğinize sağlık saygımla,
Görevinde asla İnsan ayırma
Bu dostumdur bu akraba kayırma
Bir zümrenin sesi olup bağırma
Can Polisin söyle kardaş neylersin
Acep kader sana gülermi dersin ------VEFALI DOST YÜREĞİ KUTLUYORUM ÜSTAD ELİNİZE SAĞLIK SAYGILARIMLA
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta