Can Pıhtısı Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

CAN PIHTISI

Kökten başlar
Dalda tomurcuğu titreten can suyu işe
Taze yağmur kokulu toprak telaşında
Çırpınır özlenene feryâd

Sarı sahranın sıcak yorgunluğu
Vurduğunda yüzüne
Öylesine bitâp
Öylesine şaşkın
Sadece diretmişliğin sesi dipdiri
İnsanca

Kangrenli sancı tutar ki krater ağzı boşluğunca
Avuçlasan bulutu içsen doya doya
Boşluğa sarar ferah
Yokluğa karar tutan duvarlarına sıcağı vurur alazın
Metanetin taşan gel-giti boğazında
Dumana çalar gökyüzü
Kan kamaştırır zehiri
Damardan önce akıl keser
Şüphenin buzdan ilmeğini…

Ne vakit sabır taşkınlığından alınır pay

Evrenin varoluşu kadar eski
Ateş topundan bir parça
Tam şurada…

Yersiz değil bu korkular
Sönmez kudretin eli sanki onda
Hasret vuslata ekilir
Biçilen kahıra razı olunur da
Yâ hiç dönmeyecek baharların aşığıysa…

Yağma yağmur
Yağma…
Alışılır çaresizliğin kuytu duruşuna
Yürünülen ağıtlı hayat yokuşu
Her adım kendine kedere yol açar
Issızlığın namlusuna sürülmüş sabırın suskunluğu
Çığlık çığlığa yaşamak mı
Susarak sınanmak mı
Hangisi derin uçurumlara gider
İllâ ki vurmak mı gerek en dibe
Orda mı başlar varlık yine…

Maya tutmayan cemreye baharlar ne ola?
İkiz ayazlara giydirilir aşk
Keşke kalsa çırılçıplak
Yamandığı ömürün teni kanar
Can soğur
Can böler iğneyi ikiye
Pıhtılaşır kandan önce…

Şükran AY