Can Özüm Şiiri - Muradiye Yollu (söğüt)

Sevgilere aşklara ne oldu can?
Herkesin elinde neden bir balta,
Habire vuruyorlar bize.
Hiç rastlamayacakmıyız biz,
Canın yanar mı?
Kalbin kanar mı?
Diyen, candan vefakar bir dosta.
Elini uzat bana can özüm,
Canını sıkıyorsa,hiç bekletme hayatında
Çek restini,hiç korkma.
Biz hiç blöf yapmadık sevgi adına.
Kumar oynamadık aşklarımızla.
Hep yürekten,hep gönülden verdik
Tanıyana, anlayana kadar
Karıştırıp durdular hislerimizi.
Anlamsız sorular,alakasız ithamlar
Saçma sapan istekler.
Bitirdiler bizdeki o eşsiz sevgiyi.
Demiştim ben sana bir zamanlar,
Bunlar bizi anlamaz,biz geriye dönelim diye
Artık dönsek bile nereye?
Öyle saçmalıklarla heba ettikki hayatı,
Ne geriye dönüş bileti var,
Ne de iptal edebilme şansı.
Ama yürekli ol kız!
Bırak aşkı sevdayı.
Seni üzeni ez! Ez ki değerin bilinsin
Alttan alma! Alma ki yukarda olduğunu bilsin
Yüreğini serme önüne,
Serme ki! İçini merak etsin,
Sakın her şeye evet deme!
Deme ki! Evet dediğinde şaşırsın.
Sevgini fazla belli etme,
Etme ki! Acaba desin,
Sevip sevmediğini merak etsin.
Nazlan biraz,peşinden koştur
Koştur ki! Yorulduğuma değdi desin,
Emek verdim desin.
Çok değer verdiğini belli etme,
Etme ki! O sana değer versin.

Can Hülya