Hiç yok iken var olmuş, meydana gelmişim de! ...
Ruh devreye girince, kuru beden can olmuş
Ayaklarım yürümüş, güç olmuş ellerimde
Gözlerime fer gelmiş, dizimde dermân olmuş
Dizilmiş kemiklerim, doldurulmuş deriye
Bütün iç organlarım sığınmış içeriye
Burun ön safa geçmiş, kulak durmuş geriye
Beyin emri üstlenmiş, düşünen insan olmuş
Aklıyla fikir bulmuş, ne hayaller kurulmuş
Gözlerle gözetilmiş, on ikiden vurulmuş
Kudret kendinde sanmış, esilmiş, savurulmuş
Kibirle dost olanın, sonu perişan olmuş
Diş dizilmiş ağıza, neler üğütmüş neler
Kasetleri doldurmuş, dildeki mucizeler
Kalpte ki hârikalar, gönülde ki sevmeler
Segiliye can demiş, sevene cânan olmuş
Binali; şükrünü bil, insan yaratılmışsın
Gelirken neyin vardı? üryân yaratılmışsın
İnsanlar zümresinde, insana katılmışsın
Bir sınav diyârında, elinde imkân olmuş
Kayıt Tarihi : 27.12.2008 01:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mesleğm gereği insan anatomisini az-çok bilen biri olarak gıpta ile okudum şiirini. Tıp irdelendikçe iman daha da pekişiyor. Öyle muhteşem bir sistem, bir kurgu, bir dizayn ile görevv bölümü yapılmış ki akıl aciz kalıyor algılamakta...
Uzun zamndır antlojiye giremedim. Kalemini, kelamını özlemişim gerçekten.
Harika bir şiir olmuş
Yürekten kutluyor, saygılar sunuyor, ellerinden öpüyorum.
TÜM YORUMLAR (1)