Can Mustafa Şiiri - Mehmet Demirkapı

Can Dostum... hani insana bazen bir hüzün çöker..ve gözleri dalar gider...gözlerinde kırk yıl öncesinde kalmış bir fotoğraf,damağında bir tad hatırlar ya insan...işte böyle bir an da,bir yürek dostunu hatırlamanın verdiği tad,bir tebessümle alır gider hüznü...çünkü o dostun varlığı,sıcaklığı taa yürekte hissedilir...tanış olsa ne olur...tanıştık...sanki kırk yıllık dosttuk! uzaklarda olmanın ıraklarda olmak olmadığını anlar insan! gönül ikliminde yaşamak bu olsa gerek...söz olmasa da,yürekler yaşanılanı hissediyor,can dostum.selam üzerine olsun...