Can Muhammet Şiiri - Hamiş Mustafa

Gök yüzünde parlıyordu yıldızlar,
Kainata haber veriyorlar,
Yansıyor alemlerden nurlar,
Gönüllerin sultanı geliyorlar,
Sevmezmiyim seni can muhammet.

Kuruyan çöllerin suyuydun,
Bütün ümmetlerin umuduydun,
Gelen peygamberlerin sonuydun,
Allahımızın sevğili kuluydun,
Sevmezmiyim seni can muhammet.

Güneş parlıyordu arabistanda,
Seviniyordu insanlar sokaklarda,
Güller bitiyordu yollarında,
Miski anber vardı kokusunda,
Sevmezmiyim seni can muhammet.

Dünyalar bir yana sen bir yana,
Nurlar akmıştı topraklarına,
Diri,diri kömülen kızlarına,
Sen almıştın onları şefatına,
Sevmezmiyim seni can muhammet.

Hamzalar canlarını vermişti mızraklara,
Bedir,uhud,hendekte atılan oklara,
Hazreti Ali adını yazmıştı kılıçlara,
Ebu bekirle sığınmıştın mağralara,
Sevmezmiyim seni can muhammet.

Öksüzlerin olurdun babası,
Fakir,fıkaranın sevğilisi,
Bülbül gibi konuşan sesi,
Zemzem akar çeşmesi,
Sevmezmiyim seni can muhammet.

Dünyanın her tarafından gelirler kabene,
Arafatta sarılırlar kefene,
Altınlardan yapılan kubbene,
Girip bakar gözler kabrine,
Sevmezmiyim seni can muhammet.

Mustafaya nasip olur gidermi,
Hacerül esved taşını öpermi,
Seni doya,doya severmi,
O yerleri gezermi,
Sevmezmiyim seni can muhammet.