Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İnsan zamanla değişik ruh hallerine dalıyor, ama mühim olan anın tadını çıkarmak...
Can cananın canı,canan can'ın cananı. Ne farkeder can canan sever ise insanı.
Güzel şiirlerinizi bize hediye ettiğiniz için teşekkürler.
Göğsümdeki kalbimin kafesi sende kaldı
Söz dinlemez gönlümün ,havesi sende kaldı
Taşıdığım canımın ,nefesi sende kaldı
Hem cansın hem canansın,canın candan canı sın
İbrahim Kurt
Canan hanım bazen bir dörtlükten dört dörtlük çıkar ,bazen bir sözcükten bir dörtlük çıkar haddi olmadan bir dörtlükte benden olsun kutları saygılar sunarım .
Ömrümün kışındayım,sorsalar ilkbaharım,
Kuş gibi cıvıl cıvıl,bazen de kara kışım,
Yüreğim perperişan,hasret dolu yastayım,
Ömrümün dört mevsimi,can mıyım cânân mıyım...her bir mısrası bir şiire değer anlam derinliği taşıyan esrinizi ve sizi kutlarım sayın hocam...sonsuz saygılarımla...++10..ant..
Yıllara söz geçmiyor fakat durmuyor zaman
Sorsan gönül hep aynı, niye yıpranır beden
Yürüdüğüm yollarda hem gelen var hem giden
Bilmem dönüp baksam bir sönen mi, yanan mıyım...' Mustafa Bay, 'ZEYBEK HOCA'
Bu güzel dörtlüğe bir de benden gelsin... Kutluyorum Canan Hanım...
Sen,
Canlarina,hem cansin
Hemde Canansin,
Firtinalarda,
Yolunu sasiranlara,
Siginacak limansin,
Bir sicacik gülüse,
Hasretle yananlara,
O koskoca yüreginle,
Karda kista,siginacak mekansin
Cünkü sen benim okul arkadasim,
Sen bir,dünya iyisi Sakaryalisin.. Bu güzel degerli siirine eslik etmesi,anilarda belki birlikte yad edilir düsüncesiyle,benden,'Dünya iyisi' okul arkadasima hatira kalmasi dilegimle,sevgiler,saygilar,gurbetten yurdumun her kösesine gönül dolusu selamalr. ++ant
.Özenle seçilmiş.Anlamlı mesajlar içeren çok güzel bir şiir okudum değerli kalemden. İçtenlikle kutlar, tam puan ile listeme alıyorum...saygıyla++
Canan hanım,Hayat inişli yokuşlu bazende keskin virajlı bir yol gibi, bir gün değil bir anda yazı da yaşar kışı da,Şiir diliyle güzel bir anlatım. Tebrikler...Kutluyorum...+10 tam puan, müsaadenizle bir dörtlükte bizden
Hem Can hemde Canansın
Güzel isminle müsemmasın
Ruh daim bahar hisseder kendini
Ceset yaşlanırsa yaşlansın
Canan hanımefendi.Kardeşim.Harika şiiriniz isminizle müsemma çok çok güzel olmuş. Tebrik ediyor,listeme alıyorum.Saygı selam ve muhabbetlerimi arz ediyorum Kardeşim.
Canan hanımefendi Kardeşim.
Harika şiirinizde kendiniz gibi Hem cansınız Hem Canansınız. Kardeşim tebrik ediyorum Mükemmel bir şiir Saygı selam ve muhabbetlerimle,listeme alıyorum.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta