Can mıydı Ölen Mal mıydı

Hainliğin de boğulurum
kan gölüne dönmüş
caddelerin
kaldırımların da bile
daralır yüreğim
yürümez gözlerim
duru ayaklarım
bakakalırım
sokakların boynu bükük
masumluğuna
ve bir uzun hava
söyleşir dilim de
hava da bulut yok
bu ne dumandır
indik mahalleye
kan revan için de
ağıtlar yakılır
gözler domur domur olmuş
sel akar
mahalle battı batacak
kan gölüne dönmüş
cadde de
vurmuş vekilin birinin oğlu
garip Hüseyinin oğluna
son model arabasıyla
garibim can derdin de
vekilse mal derdin de
yapışmış yakasına
garip Hüseyinin
Hüseyin yanıp yakılmada
karısı ağıtlar yakmada
yeni geldi askerden
fidanım
bir bacağı dağda kaldı
canı burda kaldı
gitti fidanım
ocağım dağıldı
vekil arabam gitti diye
bar bar bağırdı
caddeler kan gölüydü
ve devlet sağırdı
veklin oğlu
askerden muafdı
gitti fidan gibi
garip Hüseyinin oğlu
adalet yerini
bulmadı
garibim Hüseyin
öyle bir başına
yine garip kaldı
sokaklar masumdu
caddeler hain.
24.09.2008/OLTU